CAMIÑO DE SANTIAGO

Cando o Camiño non tiña albergues, cando ninguén confiaba na súa recuperación, agás Elias, o crego do Cebreiro, estes rapces de Cervo botaron trece días dende Piedrafita a Compostela, buscando refuxio, en faiados, pavillóns abertos, mosteiros, capillas e seminarios para conseguir a Compostela que refrenda o seu esforzo e unión con outros rapaces do colexio de Moeche.
Hoxe andan espallados polo destino pero unidos polos recordos e pola experiencia.

A técnica do futbol sala

Mais vale maña que forza. Eran tan intelixentes que nin se despeinaban.

Campo a través

Conseguiron moitas medallas, individuais e colectivas. Loitadoras, sacrificadas, orgullosas do seu traballo.Eran o espello onde moitos e moitas se miraban

DE ANTROIDO

"Aproveitaremos a nosa cultura e os nosos recursos naturais ;aumentando o seu valor con formas artísticas conseguiremos que a riqueza quede na nosa terra" -idea do Marqués de Sargadelos.

Nin tanto nin tan pouco

Os actores tiñan táboas, o demáis non importaba. O público estaba asegurado e os recordos demostran que non existen as dificultades; todo se supera.

Sen comentarios

Cada un ten o seu estilo. Uns sofren e outros soñan. Tamén hai quen xa vén de volta
Demasiada calor! Fomos moitos os que encendemos na terra da chispa. Ten algo sen igual que pode deixar a un en trance. Amén!

Artistas consagrados

Foron e son profetas na súa terra. Para triunfar non precisaron saír dela. A súa arte emocionou ós veciños e foráneos. Aí queda. Hai que roela!